Flower Power Weekend

Hola mi Amigos!

Ook bij ons stond het weekend weer voor de deur. Omdat wij hier al meer als een maand zitten en wij  er nog altijd uitzien of we hebben een maand in België gezeten, mopje :) besloten we om nog eens naar de zee te gaan. Het werd Montanita, een drie uur rijden met de bus vanuit Guayaquil. Omdat iedereen in het weekend wegvlucht uit Guaya was de rij dan ook aanzienlijk lang.
We kwamen aan in de terminal ( hier hebben ze geen treinen en is dit een soort van groot station waar je bussen kan nemen over gans Ecuador) en we wisten al direct hoe laat het was, we zagen een grote lang rij en ja hoor, het was de rij die we moesten hebben. Na ettelijke uren konden we dan eindelijk vertrekken, en zoals gewoonlijk zaten we weer eens vanachter. Ik kreeg zitplaats nummer 41 wat in Ecuador soms gewoon niet bestaat maar je toch krijgt of dan krijg je een stoel die van een andere bus komt die ze net tussen andere stoelen konden zetten. We werden verrast want het was een redelijke moderne bus en kregen ook een film voorgeschoteld, dat maakt de trip wat dragelijker. Niet veel later was dit ook niet echt een meerwaarde want al snel lagen we alle vier mooi in slaap, stage lopen is zo vermoeiend maar die tripjes ook hoor :).

Na één overstap in een onbekend dorpje konden we de typische openbare bus nemen, dit zou nog een uurtje duren. Ik kan u verzekeren dat De Lijn in België tien keer aangenamer is dan dit. Met het sappige weer, de zweterige mensen, de overvolle wat zeg ik, propvolle bus en kindjes die smakelijk hun handjes aan je afvegen na één of andere pastei, zou je wel eens kunnen grommen. Ik had nog niet eens plaats om mijn beide voeten van elkaar te scheiden wat op de duur niet echt goed kwam in mijn buikje. Alle geluk zijn de mannen hier wel super vriendelijk en wanneer er plek vrij kwam mochten we gaan zitten. Dit zou niet waar zijn bij ons maar oooh wat deed dat goed. Men benen konden wel geteld vijf minuten rusten en moesten daarna weer gerecupereerd zijn voor het bezichtigen van Montanita city :) Jammer genoeg was het wat aan het regenen en zagen we ons 'weekende bruinen' voor onze neus voorbij schieten. Toch kon dit de pret niet bederven, we maken gewoonweg altijd lol!

Ik kon mijn ogen niet geloven het dorpje straalde al van de eerste seconde dat we daar waren een enorme rust uit, peace and Surfing, aahja ik waande mij precies in Woodstock, zo rook het ook als je weet wat ik bedoel. We gingen direct op zoek naar een Hostel, waar er hier wel genoeg van zijn maar in het weekend is het zo druk dat je moet nemen wat je vind. We vonden niet veel later een gezellig stulpje, redelijk primitief maar het gaf echt een leuke sfeer. Iets later waren we aan het genieten van een super lekkere Jugo, dat is een fruitsapje van het fruit naar keuze geblended met heerlijke ijsschilfers, ideaal dus voor de dorst te lessen in dit warme weer!!! Ik ben zeker dat we dit enorm gaan missen als we terug naar huis gaan. Eva en ik tracteerde ons eigen op een heerlijke Toastos Tomate, Jamon, queso & oregano. Net toen ik een heerlijke hap wilde pakken kon Britte ( de hollandse) het niet laten haar Ananas Jugo te laten omkantelen, helemaal over mij en mijne toastos :) Ik heb nog wel heel de dag geplakt van boven tot onder maar kreeg op deze manier wel een Toast Hawai ! Het was al snel vergeten want ik werd getrakteerd op het sapje dat je op de foto ziet hhmmmmm.

We gingen alle winkeltjes binnen en gingen weer op souvenirs jacht wat jammer genoeg gene vette was maar toch het deed ons goed. Hier en daar wat leuke foto's getrokken en dan toch desondanks het sombere weer naar het strand getrokken. We konden weer genieten van een frisse duik in de Pacifische zee en werden we ineens getrakteerd op een fris pintje, wel Ecuadoriaans bier maar aah als het fris genoeg is vind ik het nog net te drinken :) Dat doet me denken dat we het hadden over het Belgisch bier dat we toch wel missen. Ineens kwam Heineken ter spraken waarop die Hollandse serieus zei: heu? Is dat een Hollands bier dan? We konden onze oren niet geloven!
Jullie horen het goed we hebben ons eens goed laten gaan en relaxen was de grootste boodschap.

In de loop van de avond hadden we afgesproken met wel 12 andere Belgen die hier ook stage lopen. Sommige zijn kleuterleidsters, verpleegkundige, dokters en natuurlijk niet te vergeten vroedvrouwen. Niet te geloven hoe goed Antwerpen en Leuven wel niet matchen dit jaar. Samen gingen we wat plaatselijke cocktail kraampjes terroriseren door gewoon alleen al als groep daar iets te bestellen. De Ecuadorianen wisten niet waar eerst kijken en we werden al snel gevolgd,getrakteerd,begluurd langs alle kanten. Ohja er was 1 jongen bij tussen al die andere belgische meisjes en ik vermoed dat die hem even god in Ecuador voelde :) Eigenlijk was het soms toch echt wel grappig hoe we aangesproken werden:' ik ben volgens een Argentijn het mooiste meisjes dat er was en hij vertelde mij dat ze in zijn land alleen maar vriendschappelijke kusjes geven op de mond, je kan het toch niet gekker bedenken om aandacht te krijgen, ik heb hem vriendelijk vaarwel gzegd!!

Uiteindelijk zijn we ergens gratis gaan dansen en dat was echt heel fijn, we hebben ons te pletter geamuseerd en dat was nu echt eens wat we nodig hadden! We kennen elkaar ook beter dan ooit te voren: wie heeft het hardste ochtendhumeur? Wie kan het hardste zagen? Wie kan er s'nachts snurken?...; we betrappen er ons op dat we elkaar echt heel goed beginnen aan te voelen en ik moet zeggen we zijn een super team, amaai genoeg gezeverd ik heb voor jullie nog wat sfeerbeelden:

Het Belgische team

Team Sotomayor dat jammer genoeg al gehalveerd is

Een rustige nacht was het niet echt want we werden wel wat gestoord door een vreemd geluid en in het dorpje was het feest tot in de vroege uurtjes. Toch hebben we goed gesoest met ons hoofd al half in de Sotomayor want we moesten de dag erna weer paraat staan. We konden de dag goed inzetten met een super zalige fruitsla en een Jugos niet te vergeten.

De resultaten van een weekendje Montanita werd later op de avond wel duidelijker. We hadden graag een kleurtje, we kregen ook een kleurtje. Ik mag met trots zeggen dat ik nu eens niet de gelukkige ben want de hoofdprijs gaat deze keer naar Eva, ons nieuw kreeftje! Emma krijgt dan weer de prijs van het mooiste egaal gebruinde tintje en Britte ja jongens, ze heeft dan toch eindelijk een kleurtje gekregen van moeder natuur.

Eva na een dagje strand, eindelijk ben ik is niet de roodste van de hoop

 Zo het weekend zit er weer op en er staat een drukke week voor de deur. Vandaag (maandag) weer lekker vroeg moeten opstaan wat toch wel wat pijn deed. Heel onverwacht kwam er redelijk snel een vrouw binnen die direct moest bevallen. Zo rap ik kon deed ik mijn handschoenen aan en hupla, nummer 36 is ook weer op de wereld gezet.
Het begint af te korten, ik kan aftellen op 1 hand en dat voelt echt zo goed :)
Bedankt ook voor de enorme steun die ik echt van alle kanten voel, het geeft mij echt de energie om uit alles het positieve te zien!

Ohja Liefste mama en papa ik heb nog een verrassing voor jullie, ik heb een tattoo laten zetten.
Wat vinden jullie ervan? :)

Muchos Besos Amigos uit Belgica!

Sienkes