donderdag 24 januari 2013

¡Hola muchachos y muchachas!

Na maanden voorbereiding moet ik nu echt aan de slag gaan. Morgen gaan we naar Brussel om ons visum in orde te maken. Ik wist niet dat je daar zoveel voor nodig had :) en dat het goed kan zijn dat we een paar keer terug moeten gaan wegens onvolledigheid van bepaalde papieren. Buiten een brief van de school, promoter, locale promotor, reispas, vaccinatie kaart, pasfoto's .. is het dan nu tijd voor een visum. Omdat ik meer dan 90 dagen naar daar ga is dit verplicht. Zodra ik het in mijn bezit heb kan ik echt vertrekken en ben ik zo goed als klaar met de papierwinkel.Het inpakken gaat raar zijn. Op deze moment is het daar dertig graden met wat lichte regen en onweer, zodat ik mijn zomer kleren mag gaan zoeken achter die dikke truien die we nu nodig hebben :).


Ik moet toegeven dat ik het mij nog niet helemaal kan realiseren dat ik over een kleine twee weken gewoon op een vlucht van 17 uur zit, naar een land waar ik eerlijk gezegd nog maar de helft van weet. De spanning zit er dus wel duidelijk in en kijk enorm uit naar heel het avontuur samen met de drie andere meisjes.

Vandaag nog snel even langs UZ Leuven, daar krijgen we van die mooie groene pakjes om te werken en echte doktersjassen, niet om in het ziekenhuis te dragen maar voor daar buiten. Blijkbaar zouden ze ons dan minder 'viseren' en ons zien als hulpverleners ipv toeristen.



woensdag 23 januari 2013

Aftellen kan beginnen!!

Naar aanleiding van mijn internationale stage in Ecuador als toekomstige vroedvrouw heb ik een blog gemaakt, zodat iedereen mijn reisverhalen en belevenissen kan volgen en er ook op kan reageren. Ik zal vertrekken op 5 februari heel vroeg in de ochtend en zal daar dan welgeteld 97 dagen verblijven en werken. Ik zal drie maanden meedraaien in het Sotomayor ziekenhuis in Guayaquil als vroedvrouw in de verloskamer. Aangezien er 70 kindjes per dag geboren worden zal ik mijn handen wel vol hebben en zal ik hoogstwaarschijnlijk veel beleven. Ik wil jullie graag mee betrekken in dit avontuur en hoop dat ik af en toe genoeg tijd heb om iets op deze blog te posten. Graag wil ik bij deze ook mijn ouders bedanken, die mij dit avontuur mogelijk maken, mijn broer en zus die ik ongetwijfeld hard ga missen en mijn Superliefje Philip, die volledig achter mij staat. Ook heel hard bedankt aan de mensen die wafeltjes hebben gekocht om ons project te steunen dat we na onze uren in het ziekenhuis gaan opbouwen in plaatselijke dorpjes. Ik zal ook hiervan een uitgebreid verslag maken met bijhorende foto's die duidelijk zullen maken wat we nu precies gaan doen met de opbrengst.