De laatste dag van deze week was ook weer eentje om snel te vergeten. We waren met veel studenten waardoor er minder bevallingen konden gedaan worden. Al snel hadden die van Antwerpen zelf een bevalling mogen doen en toen was het mijne toer, yes! Ik stond helemaal steriel en het verliep super vlot en vroeg dus of ik de bevalling mocht doen. NOOoO zee ze waarop ik het dus direct wist, dit ging niets worden. Ik begin die mentaliteit wel beu te worden want ze nemen je echt leerkansen gewoon af met de beste smoesjes! Achteraf kreeg ik wel een leuke fische alle dat hoop ik tenminste want het staat in het Spaans. Dan maar op naar de volgende maar omdat we met zoveel waren hadden we een beurtrol. Wachten geblazen en proberen veel te doen zodanig dat je vroedvrouwen je beter leren kennen. Rond een uur of tien kregen we een presentatie over van alles en nog wat van Jose fernando, een vriendelijke vroedman. Helaas waren wij de enige die geïnteresseerd waren. Het zou een voorproefje zijn op een lesje dat hij zou geven aan zwangeren. Het geen wij zagen kwam jammer genoeg totaal niet overeen met de werkelijkheid zo vertelde hij dat het zeer belangrijk is het kindje na de geboorte een goeie 30 min op de buik te leggen, hier wordt dit absoluut niet gedaan! Ook denk ik niet dat zwangere staan te springen op goede bebloede foto's van andere vrouwen hun bevalling en de placenta. Ik heb er mijn vragen bij want ik zie heel andere praktijken. Ook wil het ziekenhuis aan zien worden als baby friendly maar als dat gebeurt zijn we niet goed bezig! In de middag weer rijst gegeten, het begint een gewoonte te worden maar wat hunker ik naar Ons Anja haar lekkere frietjes :)
In de namiddag nog wat vrouwen gesoigneerd en juist op het uur dat we moesten vertrekken dan toch nog een bevalling gedaan, helemaal alleen echt met een zalige vroedvrouw. Zij wilde engels leren, en ik mijn Spaans dus deden we de bevalling in deze twee talen, zij in het Engels en ik in mijn beste Spaans. Ze was zo immens lief en heeft er voor gezorgd dat ik mij toch weer even als een echte vroedvrouw voelde, ooh ik vind het zo zalig die adrenaline kick! We moesten ons daarna wel wat haasten want in Ecuador is het vroeg donker mits we op de evenaar leven. Jammer genoeg werd ik nog verstoort door een hindernis, zie foto waar je mijn jas in een kastje vast zit! Ook was het immens druk op de baan en zijn we zo'n twee uur onder weg geweest, eikes iets dat je niet echt zint na drie dagen Sotomayor. Thuis werden we verrast door Eva en Britte die een nacht minder deden, maar wel heerlijk gebakken banaantjes klaar maakten. Morgen gaan we naar het babbelcafe op verplaatsing samen met Martine en Ayla en zullen we de rest van de dag ook vullen met hun, en niet zomaar, het is Martine haar vrijgezellefeest. Grappig wel, mijn eerste vrijgezelle! En daarna eindelijk Cuenca. Hopelijk zijn mijn batterijtjes dan weer opgeladen en de vroedvrouwen wat liever :)
Adios Amigos
Geen opmerkingen:
Een reactie posten