Cuenca samen met het gezin

Natuurlijk kan ik jullie bevestigen dat ik enorm blij was weer wat bekent volk te zien. Ik was best wel zenuwachtig voor hun komst, hoe zouden ze het hier vinden? Vinden ze dat ik verdikt ben of juist niet :)? Hoe gaan ze zich kunnen gedragen in deze hitte? Al bij al was het een blij weer zien en hebben ze alles tot hun laten komen. Met een aardig mondje Spaans proberen ze hier en daar wat te vragen wat ik geweldig vind van hun want dit is echt een land waar je de taal echt goed moet kennen als je iets wil weten/doen.

We vlogen er direct in en na een korte nacht, aangezien het uur verschil tussen de twee landen, wekte ik ze heel vroeg om de bus te nemen naar Cuenca. Heel raar want ik zou na ander half maand los gerukt worden van mijn drie pareltjes van Vroedies. Ook is mijn Spaans ver uit het minste van ons vier en moest ik het dus redden met mijn 20 woordjes ( zonder die van de Sotomayor gerekend natuurlijk dat zijn er 21).
Natuurlijk wil je dan een goede indruk maken op je familie en ze zo goed mogelijk helpen maar ik heb geleerd dat je met gebaren taal al ver komt, en wie mij kent, een lach doet ook veel :)

Ik besloot om hun rond te leiden in Cuenca en de mooiste plaatsjes te laten zien. Terwijl de drie musketiers vertoefde in een Wellness oord mochten wij de regen trotseren naar Turi, u wel bekend van mijn vorig berichtje van Cuenca.

 Eigenlijk heb ik net het weekend van toen overgedaan maar dan wel iets anders :) Ik kon zien dat ze er van genoten, de zon deed hun deugd en konden het niet laten om ook een typisch hoedje te kopen uit het hoeden museum.

De dag erna zaten we als eerste aan de ontbijt tafel want we gingen naar Las Cajas. Dit wonder mooi natuurpark op weg naar Guayaquil was de ultieme uitdaging voor de vier Tieltenaren en wouw ik hun niet ontzeggen. Ze gingen zwoegen en zweten dat is een feit aangezien ik de route al kende. Het werd een ware Lama jacht en al snel werd het een toffe, soms wel regenachtige maar toch plezante wandeltocht.

Het werd me snel duidelijk dat ik hun aanwezigheid enorm miste. Het deed me enorm goed en het deed deugd te zien dat zij ook immens genoten van alles wat ik in Ecuador zag. De puurheid van dit land en de cultuur vind ik zo geweldig en kan je echt alleen maar beamen als je er bent geweest. Ik denk stiekem dat ik ze overtuigd heb en dat ze mijn blogberichten beter gaan begrijpen. Voor de gene die zin hebben gekregen, ik wil altijd jullie gids zijn in de toekomst maar twijfel vooral niet!

De wandeling ging niet verder zonder kleerscheuren dat had ik vorige keer al gemerkt toen ik met mijn hand in een cactus zat. Ik had al een pronostiek gemaakt wie er eerst zou vallen op de toch wel glibberige paadjes. Tot men grootste verbazing was het toch iemand anders, zie foto :)

 Echt op het aller aller allerlaatste hebben we een echte alpaca gespot. Ik kon hem precies al van mijlen ver ruiken en toen stond die daar. Snel nog even dag gaan zeggen want we zouden snel een bus moeten nemen aangezien het snel donker wordt en Guayaquil nog zo een drie uur rijden was van Las Cajas.

Lap, staat je daar al kei lang teken te doen naar elke bus, en geen enkele die stopte. Zeer vreemd zeker omdat we vorige keer de eerste en te beste bus te pakkan kregen. Waarschijnlijk omdat we met vier grieten op de weg stonden en nu met zen vijven, met twee jongens inbegrepen dan nog. Na de 12de bus wilde ik van tactiek veranderen en verstopte onze Jochen, mama en papa hun in de bosjes terwijl men zuster lief en ik op de weg stonden met een puppy face. Oké ik geef toe niet de eerste bus stopte direct maar niet veel later zaten we lekker droog en warm in de bus. Niet echt super aangezien we een paar buszieken hadden maar dat is niet abnormaal hier in Ecuador.

Zo het eerste weekend zat er op, Hop klaarmaken voor De Galapagos eilanden want de volgende dag zouden we eindelijk naar het paradijs vertrekken ( als de vlieger niet gecanceld is natuurlijk).


Sien xXx