Britte was jarig & Puerto Lopez

Jippiee, na een dagje werken, wat tegengeslagen was door onze concurrenten, de ecuadoriaanse studenten, was het tijd voor het verjaardagsfeestje van de Blondies!!! We besloten nog eens "uit te gaan", wat hier wil zeggen salsa dansen en in koppeltjes op de dansvloer staan. Je kan het gewoon niet vergelijken met uitgaan in België wat het wel speciaal maakt en wat voor gekke effecten gaat geven als we terug zijn.
Ik moet toegeven dat we er al beter in geworden zijn. We kunnen al wat meezingen met de liedjes en doen dan maar zot mee. Het vervelende is dat ze je vaak komen "vragen" om te dansen, waar ik altijd wijselijk neen op antwoord omdat ik er gewoon niets van bak.
We besloten ons die avond nog eens wat op te maken en dronken op ons innie minnie terrasje een lekker Belgisch Stellake, natuurlijk want wij zijn van Leuven en drinken geen Heineken!!! Met dank aan mijn lieve ouders omdat zij dit hadden meegenomen. Ze hadden er wel 12 mee wat nu immens veel voor ons lijkt aangezien we van eentje al redelijk veel last hadden in ons hoofdje, aiaiai dat belooft!
Het proefde zelfs bitter , niets meer gewoon!!! Het werd een leuke nacht en we danste goed mee, de dag nadien was minder leuk en moesten we volop werken aan schooltaken. We hopen deze dan ook klaar te hebben voor we terug gaan naar België om zo optimaal te kunnen genieten van ons terugkomst en alles op alles te zetten op ons eindwerk!

groepsfoto voor Martha

Eerste Stellake na 2,5 maanden

Om toch nog even uit te waaien na een drukke werkweek besloten we om 2 dagen naar Puerto Lopez te gaan. Dit is een klein vissersdorpje aan de Pacifische zee, een uur verder rijden dan Montanita.
Ook omdat ons Britte verjaarde koos zij uiteraard voor zon, zee en strand!
Eens aangekomen na een vier uur durende rit kwamen we aan in een rustig dorpje. We werden al direct opgevangen door een hevige man die ons naar een hostel bracht. Natuurlijk wilde hij ook een toeristische toer verkopen maar daar zijn we niet voor gegaan. Eenmaal uitgepakt konden we vertoeven aan het strand. Ons maagje rommelde en we beginnen al echt goesting te krijgen in de ecuadoriaanse eet gewoontes. Ik heb zin in een empanada, batidos, jugos of een gebakken banaan, komt wel vaker uit onze mond! (oké stiekem dromen we van een goeie worst met bloemkool).
Maar we gaan volledig op in hun cultuur. Zo kwamen we aan een kraampje dat empanadas verkocht maar we wilde een andere, toen we er weer passeerde vertelde de jonge man dat hij hem wel kon maken, zo gaat dat hier in ecuador, klant is echt wel koning en zo konden we genieten van een heerlijk empanada met queso, jambon, oregano y tomate :)

Voor de rest was het weekend was het vooral relaxen, genieten van lekkere drankjes en natuurlijk Britte haar verjaardag vieren. Zo zijn we eerst heerlijke scampi's en langoustines gaan eten wat natuurlijk overheerlijk smaakte aangezien de vis recht uit de zee kwam.
Natuurlijk mochten er op Britte haar verjaardag geen cocktails ontbreken. We genoten en meer en meer praten we over hoe hard het aan het afkorten is, ons Ecuador avontuur.
Best wel om emotioneel van te worden maar we beseffen maar al te goed dat dit een ervaring is dat we nooit zullen vergeten.

op het strand met een cocktail in de hand

Op de uiteindelijk B-day stonden we zeer vroeg op, niet onze gewoonten maar het moest want we konden de vissers zien binnen komen met hun vangst. Dit wilde we zeker niet missen en konden dan ook Britte haar verjaardag extra lang vieren.
Eenmaal aan de "haven" konden we vele vissoorten ontdekken, al hadden de vissers & straathonden meer oog voor ons. De overweldigende visgeur maakte mij in een mum van tijd wakker, het was eens iets anders dan de geur van de parto zaal. Het was echt eens de moeite om het te bezien, al die vissen die ze schoonmaken op strand en vervolgens in de vrachtwagens transporteerden naar het binnenland.

haventje Puerto Lopez

roodbaars of snapper (bedankt Fille)

schubben schrapen op strand

hamerhaaikes

egelvisje

De dag vulde we met winkeltjes te bezoeken van de locale bevolking. Je kon hier prachtige grote schelpen kopen of allemaal sieraden van schelpen gemaakt. Je voelt dat die mensen echt leven van de zee en het is mooi om te zien wat ze er allemaal van maken.

De rest van de dag konden we genieten op het strand. Het weer was niet optimaal maar geen nood, ik klaag niet. Het was de laatste dagen echt te warm geweest voor mij in Guayaquil en vond dit echt prima weer. Verbranden deden we deze keer niet, dachten we :)
Het was maandag en dat hadden we geweten. Er was bijna niemand te bespeuren op het strand, zelfs geen strandstoelen. Uiteindelijk dan weer naar onze empanada man gegaan en hebben we daar kunnen genieten van een zalige namiddag met een overheerlijk paella, of liever gezegd Arroz Mixto met lekker zeevruchten.

Relax, take it eeaaasyyy

Paella eten met de voetjes in het zand= heerlijk

Zo zo genoten hebben we. Na een goeie vier uur rijden waren we weer " thuis" alee ja bij ons Martha in Guayaquil. Ze verwende ons al direct met een lekker verjaardagstaart voor Britte! Ook zij kreeg een hangmat echt super leuk, ze wilde niet dat er iemand niet blij was met het pakje!

Ik had voor we vertrokken ouftikes ( bevroren banaan met chocolade)gemaakt, en wilde eens zien hoe die er uit zag. Ik schrok me echt rot toen ik de diepvriezer open trok, ik zag twee grote kippenpoten mijn richting uit steken. Jakkieeeeeee, ons Martha heeft dus van onze vriezer gebruik gemaakt om haar kippenpoten te stockeren.  Ze maakt er namelijk altijd soep van, voor de honden (met bijgevoegde aroma's op bepaalde momenten). Ahja, het zorgde voor een hilarisch moment.

Goed ik ga eens stoppen want binnen een paar uurtjes sta ik weer met men handschoentjes aan een bevalling te doen ( alle dat hoop ik echt wel :)) . We gaan weer voor de volle vijf dagen, Arroz tot het weer ons oren uit komt, en lekker veel voor het school werken.

Allemaal goed hoor want we hebben nog leuke vooruitzichten. Zo gaan we nog naar de jungle, hakuna matata, en naar de hoofdstad Quito waar we op jaja OP de evenaar gaan staan!

Aan de conditie word ook gewerkt, al is dit niet zo makkelijk aangezien het hier niet zo veilig is. Laat staan voor blanke meisjes :) Toch proberen ik en Emma het lopen terug op te pakken. Zo zijn we al eens een half uurtje gaan lopen met als gevolg al drie dagen spierpijn, typisch!!!

Zo tot gauw, waarschijnlijk met een volgend verhaal over mijn Sotomayor avontuur dus hou jullie al maar vast.

Muchos besos Amigos,

Sienkes xXx