Heaven is a place on Earth... Galapagos

Na zo lang uitkijken ging ik eindelijk naar het beloofde paradijs van Darwin. In de biologie les zat ik altijd van voor toen Darwin ter spraken wkan en vond zijn theorie gewoon de max, laat staan dat ik ooit naar de Galapagos eilanden zou gaan en hem wat zou "volgen".
Ik hou enorm van Ecuador maar toen ik hoorde dat je amper met een vlucht van twee uur naar dit prachtig natuurpark kon gaan stond het gewoon vast, ik moest daar naar toe gaan. Zalig dat ik samen met de andere meisjes en men familie dit kon gaan beleven en maakte echt iets wonderbaarlijk mee.

In het kielzog van Darwin:

Dag 1
Na een korte nacht trokken we gepakt en gezakt naar de Aeropuerto voor een vlucht naar het paradijs. We hadden allemaal een vakantie gevoel en waren in ons nopjes ook al stonden we wat wortel te schieten aan de in check balies. Niemand die ons vertelde waar we moesten zijn. Uiteindelijk hebben we nog een uur aanschoven, ons bagage laten checken en nog eens 10 $ betaald om ja waarom nu ook al weer? Gewoon omdat je daar naar toe wilt, zal ik het zo zeggen :) Maar geloof mij, je kan dat goed relatieveren aangezien je een weekje vakantie zo kon beginnen.

 Eenmaal in de vlieger kon het niet meer stuk en voor we het wisten waren we zalig geland op Baltra, een eiland dat alleen maar vliegveld is. Op het eerste zicht dat ik van, amaai das hier verdort en er staan alleen maar cactussen. Na nog een grondige check en nogmaals een geldsom te betalen voor het park ( sjans dat wij studenten zijn van de Universidad van Guayaquil) pakte we een bus naar de eerste oversteek met de veerboot. Het prachtige heldere, appelblauwzee groene water verblinde mij, ik had dit nog nooit van mijn leven gezien en het kon gewoon niet mooier worden, of toch? Het bootje bracht ons naar Santa cruz, een van de eilanden maar toch een van de meest bevolkte.

                                                      

We konden erna vertoeven van een mooi rit in een pick up (Toyota wel eens waar :)) en konden ons ogen niet af houden van de prachtige natuur. Het was een elle lange baan maar zo prachtig in de natuur.  dat het nog uren mocht duren van mij. Eenmaal aangekomen van de andere groepsleden, mijn familie had een andere vliegtuigmaatschappij konden we ons gaan klaar maken om naar de schildpadden bay te gaan. Eerst maakte we een fixe wandeling in de hitte (zonder drinken) met onze gids Alex en bracht ons naar een prachtig strand. Eenmaal op de plaats aangekomen waren er niet veel schildpadden te bespeuren jammer genoeg, wat ik natuurlijk wel verwacht had. Dan maar zelf het water in want het was immens warm. 

Daarna konden we heerlijk vertoeven van lekker Ecuadoriaans eten, inderdaad de wel gekende Arroz met bijhorende vis en een verfrissende Jugo. Niet veel later waren we verkocht aan een spelletje op Britte haar IPhone, tikke eike wel eens waar. We moeten 1 000000x tikken op een eike en dan weten we wat er uitkomt, erg he :) dan brengt Galapagos je tot rust krijgde da voor ! De avond vulde we met het bezoeken van kleine winkeltjes en het drinken van enkele lekkere drankjes.

Dag 2

We gingen naar het enige echte Charles Darwin Research Station waar we tal van Schildpadden konden waarnemen van wel verschillende soorten en afmetingen. Heel leuk om te weten is dat er op de Galapagos eilanden een boom bestaat die giftige appels maakt. Als je ze eet ga je gewoon dood, wat wel eng was maar het enige dier dat niet sterft na inname is de schildpad raar he?!

Ook konden we een herdenkingsplaats terug vinden van Lonely George, arme stakker. Maar geen nood hij is even naar florida om "opgezet/kweet niet goed wat" te worden en terug te komen. We kregen zo ook te horen dat het geslacht van een schildpad kan bepaald worden door de temperatuur waar mee het ei is uitgebroeid, ooh de natuur is toch iets raar he?! 

 Na het overheerlijke middag eten was het inpakken geblazen om naar het grootste eiland te gaan, Isabela.Het lijkt wel op een zeepaardje, alsof het er voor gedaan is. Er wachte een twee uur durende boottochtje op ons en we keken er naar uit aangezien de velen dieren die in de oceaan leven en het mooie blauwe water. Die gedachten sloegen al zeer snel om aangezien het een echte rollercoaster werd voor mij die geen drie keer maar duizend keer over kop ging. Nog nooit kon ik zee ziek zijn zo evenaren als deze keer en kon zelfs een Tourestilleke niets veranderen. De boot schotterde heen en weer en knalde precies elkes keer tegen een muur. Ba, als ik nog maar naar de foto kijk wordt ik al misselijk maarja een ik had het er uit eindelijk wel voor over want toen we aankwamen kon het adembenemde bayke spotten als een van de prachtige plekjes die ik ooit heb gezien.

toen vonden we het nog leuk

toch een beetje jaloers :) Hollandesa pakt men zus af!

Eenmaal aangekomen stond er ons een (jaja iedereen vond hem knap) echte beachboy op ons te wachten en konden we plaats nemen in onze hypermoderne taxi die ons achteraf gezien heel de week zou vervoeren. Het was een leuk begin van een toffe midweek. De kamers waren gelukkig voorzien van airco want de hitte sloeg wel toe.

Om de dag mooi af te sluiten zijn we nog vlug naar de flamingos gaan kijken en hebben we daar ook weer veel van bijgeleerd, zo worden ze rozer als ze meer van iets eten, zo goed heb ik dus opgelet, dju toch maar goed ik had men handen vol en kon op die manier ook wat andere dingen spotten.

 Dag 3

Na een heerlijke nacht in een echte mega kingsize bed , eerlijk waar omdat Eva en ik er niet uit geraakte wie er in mocht slapen besloten we er samen in te dromen maar geloof mij, ik kon Eva amper zien!, konden we beginnen aan en relax dagje. Eerst gingen we naar een schildpadden park, de eilanden staan er om bekend en terecht de schildpad is hier op zijn best. Zo zagen we een koppeltje "rock n' roll" en kregen we een enkele levenslessen mee van de gids. Hij was nog al speciaal en liet ons betrappen hoe goed het wij het wel niet hebben en we de natuur niet moesten verstoren en eerlijk waar er zat wel iets in. Onze tocht ging verder en we gingen de beestjes opzoeken in de wilde natuur. We hebben er wel een stuk of tien kunnen spotten en dat was eens iets anders. In de terug weg naar het hotel maakte we nog even halt voor een prachtig uitzicht over het eiland. 

Na een overheerlijke pasta, wat wel eens goed kan doen na al de Arroz gingen we snorkelen in rond de bay. Eerst kregen we wat info op een kleiner eilandje over de lava vorming en gingen we naar een plaats waar we een heel school haaien konden zien waarop hij niet veel later zei dat we konden gaan snorkelen. Mijn goesting was over, haaien begot in hetzelfde water niet ver van ons. Ik geef toe ik had wat schrik, je weet nooit wat er onder u zwemt maar nu met dieje bril gade da goed zien, bbbrrrr. Eens de plons gemaakt kon het niet meer stuk voor mijn prachitge vissen zwemmen rond u, zuigen aan je teentjes en zwemmen rustig verder. Ik voelde me net de kleine zeemeermin tot er ineens een zee hond met ons kwam spelen en met zijn buik mijn buik aan raaktje. Zalig gevoel gewoon, onvergetelijk!

Op weg naar onze snorkel plaats kwamen we deze prachtige dieren tegen:

Pelikanen

klaar om te snorkelen

Pinguins, men schatjes

bijnaam: Boobies

siesta met de zeehonden

volgens Britte: de girafvis

op het strand lag deze loebas

                                        

Ik denk dat de beelden al genoeg zeggen en je kan inbeelden dat het toch wel zeer uniek is. Elk tikkeltje van het eiland is beschermd: zo kwam Eva zo fier als ne gieter naar ons toe met een schelpje, gevonden met het snorkelen. Als je dit zou meenemen vlieg je de gevangenis in sprak de gids ons ' in zijn woorden, You know ..." toe. Hij was nog al fanatiek en enorm fier op zijn eilanden. Oke ik kan hem geen ongelijk geven maar een schelpje, .. dat had ik toch ook graag gehad. Ahja dat bederfde de pret niet en we gingen daarna nog eens zot doen aan het strand. We genoten van een adembenemende zonsondergang met de bijhorende humor.

Heel soms hebben we ook wel eens genoeg aan de Hollandesa en ervaren we toch wel grote verschillen. Dan willen de Belgen zich even afzonderen en mooi foto's trekken dan gebeurt dit:

"neen alleen Belgen"

ja lap mislukt, en krijg de volle lading

Kom erbij kom erbij!

aaah veel beter!

 Gelukkige kan in af en toe was rust zoeken bij mijn familie want we zijn toch wel een stelletje mafkezen, zoals Britte ons lief vertelde :) Het is gewoon zo aangenaam om de twee te combineren en denk wel dat zij het ook heel fijn vinden dat we dit samen doen.





De avond sloten we af met een heerlijk cocktail midden in de zee alle midden, aan het eind van een pier konden we proeven van de ideale mix van zon, zee, strand, en cocktails.

Schatie, dat is er eentje op uwe verjaardag!(fier!)

welke is van Emma en welke van mij? 

Dag 4
De grote uitdaging kwam ons te gemoed want we gingen de Sierra negro beklimmen, een grote vulkaan (krater). Het was vermoeiend, we hebben ons peren gezien maar nog nooit van men leven heb ik zo een mooi uitzicht mogen waarnemen en dan doet elk stap misschien pijn maar dat heb je er voor over! Het was een wandeling van 5 uur en mits we dat niet op voorhand wisten hadden we jammer genoeg niet de juiste schoeisels bij, zo hadden we met zen vieren "turnpantoffelkes "aan en men papa kon de vulkaan trotseren met zijn sandalen. Boven wonder is er niemand gevallen, of heeft zich bezeert. Met dezelfde 'diepzinnige' gids trokken we dus de lavavelden in om ons te laten leiden door moeder natuur.

Eenmaal terug beneden was het weer bloot heet en trokken we terug snel onze zwemvliezen aan en konden we weer een uurtje lang lekker gaan snorkelen. Het was een leuke afsluiter van al de activiteiten want de dag erna zouden we al om vijf uur moeten opstaan voor de boot terug te nemen naar Santa Cruz om vervolgens naar de vlieghaven te gaan. Nog snel even naar het strand waar we toch wel een toffe foto hebben kunnen trekken van de familie. je kan aflezen dat zij ook genoten hebben van deze trip en ze het allemaal heel goed stellen.

Jammer genoeg komen aan alle mooi liedjes een einde en zo ook dat van de Galapagos eiland, alhoewel ze er weer een stokje voor wilde steken. Aangezien we zoveel geluk hebben met vervoersmiddelen, check: gecancelde vlieger, afgelaste bus, anderhalf vuur metro voor aan ziekenhuis te geraken kon de boot natuurlijk niet gewoon waren. We vertrokken al met pech aan de boot, hij moest een nieuwe propellor plaatsen maar het was per ongeluk de verkeerde. Meestal pak je dan een andere boot maar deze kapitein deed dat niet! Wij zo fier als ne gieter hadden dan ook de vier plaatsjes achter de kapitein kunnen bemachtigen en konden hun geklungel van de eerste rij meemaken. We blijven stilletjes dobberen tot hij na een goede twee uur ( wanneer we eigenlijk moesten aankomen) om een andere boot te vragen om ons te verder te brengen. Na het lange wachten stopte hij met varen wat geen goed plan was, we werden zo misselijk als iets. Overstappen midden in een zee is ook niet het beste plan ooit konden we vernemen en moesten toch wel wat enge taferelen meemaken. Zo moesten wij tussen de twee boten (zoals ne hot dog) verplaatsen maar het wiegelde zo hard dat we er bijna in lagen. Laat me dan gene éne seconde denken aan die haaien of ik kreeg iets. 

Eind goed al goed kwamen we aan en stond onze vriend Alex te wachten op ons, ocharme! Hij had een ontbijtje voorzien en begeleiden ons weer verder.

Het deed pijn vertrekken, de tijd vloog voorbij! Zo ook onze tijd hier in Ecuador, we zijn nog maar 37 dagen hier en dan kunnen we onze koers terug zetten naar het Belgenlandje. Maar we zullen nooit deze trip vergeten, zo bij deze .....;

Ciao Amigos,

Sienkes xXx