Nog maar vier dagen werken in de Sotomayor

Weer een weekje Sotomayor avonturen overleeft. Stik kapot, dat ben ik echt altijd na zo een werkweek maar dat is meer dan normaal, dat zullen jullie ook wel hebben. Toch heb ik mentaal weer wat meegemaakt. De teller stond op 44 voor ik de week begon. Dit is zeker niet het belangrijkste, bevallingen doen, het gaat er ook om wat er allemaal er rond gebeurt. Zoals de mamakes begeleiden, zien dat alles in orde is en zelf structuur brengen in hun chaos.

mijn 45ste

Ik mocht deze week als eerste een bevalling doen. We waren nog maar amper een half op de dienst en het was zo ver. We hadden juist al de gegevens nog kunnen zoeken en opvragen zodat ik gerust kon beginnen. Toen ik naar de parto zaal "rende" zag ik dat ik de bevalling met Maria mocht doen, een schat van een mens dat ons vieren helemaal vertrouwd en ons eigenlijk alles alleen laat doen! Heerlijke vrouw! Oke, daar gingen we dan. Het was een meisje van 20 jaar ( inderdaad ik begin stillekes aan echt achter te lopen en als ze me vragen of ik al kinderen heb en ik overtuigend neen zeg, kijken ze mij heel raar aan ) en ging bevallen van haar eerste kindje. Normaal gezien zetten wij in België een "knip", voor de vroedvrouwen episiotomie, wanneer het nodig is. Met andere woorden wanneer de baby in nood is of we echt zien dat we even moeten helpen (dit dus meer voor de vrouw een pluspunt). Hier is het bijna altijd standaard bij een primipara, iemand die voor de eerste keer gaat bevallen. Omdat ik Maria al wat ken en ik geen verdoving zag was ik echt super gelukkig. Aan de éne kant dacht ik van, hhmm lang geleden dat ik nog eens gehecht heb en ik doe dat zo graag, maar dat kan niet opwegen tegen het de pijn dat dat meisje anders ging hebben en ik denk heel vaak van, stel dat ik daar zou liggen, wat zou ik het liefste willen? Dan is de keus wel zeer snel gemaakt!!!
Hupla, nummertje 45 kwam al piepen maar wouw al eerst even goeie dag tegen mij zeggen door zijn handje als eerst deeltje te laten komen, grappig vind ik dat altijd!!! Niet zo makkelijk voor mij maar wel uitermate schattig!!

transport naar de Mat

Het was een vruchtbare dag en iedereen kon een bevalling doen, heel blij waren we dus. Wel was er wel altijd iets aan een bevalling, zo hebben we zelfs een bevalling gezien waarbij de vliezen nog niet volledige gebroken waren zodat het kindje nog lekker ingepakt ter wereld kwam. Ik vond dat fantastisch om te zien !

De dag erna had ik weer prijs, het rijtje begon weer opnieuw en weer niet veel later dan dertig minuten stond ik met een kindje in men armen. Ik hoefde inderdaad niet veel te doen aangezien het een 10de kindje was van een 37 jarige vrouw (even om te verduidelijken dat die heel goed haar best heeft gedaan). Het kindje floepte bij wijze van spreken in mijn armen. Tijdens de arbeid wilde ze heel graag een keizersnede, na 9 x gewoon te bevallen. Jammer genoeg zit dat in de cultuur, ze denken dat dit de oplossing is om geen pijn te hebben maar weten niet dat je daar later meer last van gaat hebben en het nog eens flink wat duurder is voor de (arme) vrouw. Ik ben dus oprecht heel blij dat ik de bevalling kon doen, en zij achteraf ook "Gracias Doctora" kon zeggen!
Niet veel later was het Eva haar buurt maar deze bevalling verliep al niet "vlekkeloos". De arme vrouw van maar 20 ( het was echt en week vol 20 jarige) was al redelijk aan het bloeden voor ze was bevallen wat natuurlijk niet normaal was. Er kwam veel volk naar de parto zaal en Eva mocht bitter weinig doen. meestal weten we dan wel dat het niet snor zit. Ik volgde de bevalling op de voet! De vroedvrouw zette al zeer snel een knip, die dan ook nog eens op zijn beurt goed bloede. Geen goede zet volgens mij!!!
Uiteindelijk was het niet echt een super bevalling, we konden wat getint vruchtwater waarnemen en ook het babytje kreeg van mij geen goede apgarscore ( jaja, jullie kennen die wel hoor , dat is het eerste rapport van de baby op 10). Iemand anders van ons vier ging mee naar het kindje en ik bleef bij de mama. Er kwam gigantisch veel bloed op de steriele doek, wat al geen goed teken is. Er werd niet veel actie onder nomen wat ik zo raar vond. De vrouw was al meer dan 10 minuten aan het "stromen". We pakte de parameters  we wezen de vroedvrouw erop dat het echt niet goed ging, maar ze gaf gen kik of jawel een synto meer geven. We hebben ons echt mogen ontfermen over de vrouw maar dat gaat moeilijk als je niets mag toedienen of geven! Ze begon heel wit te worden, weg te draaien, haar ogen waren zo raar en haar pols werd al snel 120sl/min en de bloeddruk: 85/56 mmHg.

Uiteindelijk, na een uur hebben ze er een anesthesist bijgehaald die ook maar rare dingen uit kraamde. Ik werd van de situatie echt kwaad. Wij hadden al direct een tweede lijn geplaatst zodat je de vrouw direct iets kan toedienen wanneer het heel slecht met haar gaat. Uiteindelijk had de vroedvrouw alles dicht gehecht maar had het probleem niet opgelost. Waardoor de vrouw bleef bloeden en er dus een gigantische plas bloed in haar begon te vormen. Ons ervaren vroedvrouw Blanca kwam langs en maakte gewoon alles terug open, dubbel zoveel werk, dubbel zoveel getaffel, dubbel zoveel pijn. Onder tussen had de vrouw nog niets gekregen voor de pijn en we vroegen er echt meermaals achter. Uiteindelijk hebben ze haar ook iets gegeven, maar geen enkele keer heeft de vroedvrouw naar haar om gekeken dus ik wil wel eens weten hoe het zonder ons was afgelopen.

Laat maar komen!

Voor de rest was het heel rustig of werden de bevallingen ingepikt door de andere studenten. Toch hebben we veel arbeiden kunnen volgen en veel kindjes bekeken. Zo was er een zalmroos kindje op de neonato en hebben we deze week meermaals kindjes ontdekt dat volgens ons één of ander syndroom hadden. Altijd leuk om ook daar ons wat meer in te verdiepen.

Weetjes Sotomayor:

• Je moet goed uitkijken waar je loopt. Op elke moment van de dag kan je al eens verschieten van een mens op de grond, kast, onder de tafel... Zo vind je vaak een geel mannetje ergens waar het niet echt moet zijn.

• in de parto zaal is de temperatuur soms heel warm, niet echt aangenaam om te bevallen maar ook niet voor ons met dat maskertje, haarnetje en super sexy pakje.

Vandaag zijn we nog eens een lesje gaan geven in een armere buurt. We hadden weer een nieuw publiek en meer en meer beginnen we er in te komen. Jammer genoeg was dit onze laatste keer want helaas hebben we niet meer tijd. Toch gaan we onze kleren die we willen schenken aan dat wijkje verzamelen en nog eens binnen brengen.

info is opgehangen hopelijk komen ze kijken!

Ook hebben we vandaag onze eerste malaria pil genomen want we vertrekken deze nacht nog naar de jungle, wat een avontuur! Hopelijk overleven we het paardrijden, de tocht naar een indiaanse stam en het raften, oohja hopelijk gaat het iets beter dan de vorige keer! Eva en Ik zullen alvast zich in de boot bevinden en een kruisteken maken, ook zal ons Elke regelmatig langs mijn ogen voorbij flitsen :)

We gaan naar een Belgisch koppel en we gaan dan ook hopelijk belgische eten! Hakuna matata noemt ons toekomstig verblijf, zalig toch!
Daarna trekken we nog even door naar de hoofdstad Quito om op de evenaar te staan, een krater (vulkaan) te bezoeken en nog eens profiteren van een artisanaal marktje in Otovalo.


Tot binnen en weekje !!

Groetjes en muchos besos xxxx

Sien