Parto, Parto..... euh no comprendo?

Eindelijk konden we beginnen aan onze eerste dag in het Sotomayor ziekenhuis in Guayaquil. Ik zal met Eva aan de dag shiften beginnen en Emma en Britte vliegen direct in de nachten. Zonder te weten wat ons te wachten stond werden we er direct voor de leeuwen gegooid. We kregen een mondmaskertje, haarnetje, en schoenovertrekhoesjes, en dat was het dan qua begeleiding. Door een doolhof  van gangen kwamen we aan op het verloskwartier waar eigenlijk niemand naar ons om keek in tegenstelling buiten het ziekenhuis. Dan maar ons zelf voorstellen in ons beste Spaans, met dank aan Eva die mij heel de dag heeft doorgeworsteld als tolk met haar vloeiend Spaans. Ik moet er echt nog helemaal inkomen want ik heb echt gevoeld dat wanneer je het niet goed kan, je ook minder kansen krijgt. Voor mij een enorme domper en dan laat ik mijn eigen nog al snel gaan. 

We besloten een mama op de volgen en afwisselend de bevalling te doen (voor dat we het ziekenhuis hadden gezien) maar omdat het zo druk was vroegen ze ineens een student, en nog één en nog één, en hupla Eva mocht er al direct eentje doen, en iets later ik ook. We stonden naast elkaar super gefocust, met vier mama's naast elkaar, niet weten waar alles ligt, handschoenen waar? Wat is dit weer in het Spaans? OOOOh hoe zeg je weer kocher HELP !!!!!! Mijn hoofd stond op ontploffen en de moed zakten in mijn schoenen. Ik had een student vroedman  (hier doen alleen vroedvrouwen de bevalling) maar was niet echt opgezet met mijn verschijning mits ik niet veel verstond van zijn gemompel. Je moet je voorstellen met mijn Spaanse vaardigheden, plus een dialect van hier dat lijkt op chinees plus een mondmaskertje = onverstaanbaar!! Jammer genoeg mocht ik de bevalling niet doen, maar heb wel helpen hechten wat ik toch al knap vind op mijn eerste dag!! In totaal heb ik met Eva 5 bevallingen 'geassisteerd', 1 placentaverwijdering gezien (niet alles was mee van de eerste keer) en een keizersnede, de eerste keer ook dat ik zag dat ze de incisie verticaal plaatsen van wel meer den 20cm in de lengte. 

Sommige vroedvrouwen zijn zo lief en geven veel uitleg, maar alleen als je veel vraagt ,wat nog wat in mijn nadeel is. Ik kreeg enorme  hoofdpijn van heel de shocktoestand en de immense chaos zodanig dat ik even wat draaierig werd maar dit was al snel opgelost met de maaltijd die we kregen, waarschijnlijk de komende drie maanden zal dit mijn middag of nachtmaal worden. Spontaan kreeg ik daarna buikkrampen wat niet echt aangenaam is maar dat hoort erbij! Dan denk ik aan al die meisjes  (vaak zeer jonge meisjes) die daar afzien van de pijn maar immens moedig en sterk zijn! Hier krijgen ze geen epidurale, geen steun tijdens de arbeid, gewoon zien dat je op tien centimeter komt zodanig dat je dan verhuisd kan worden naar de parto zaal waar ze met het minimale geluid een wondertje op de wereld zetten, echt onvoorstelbaar. Dit wordt dan ook duizend keer geroepen op één dag! Parto parto!!!! En dan weet ik al hoe laat het is, maken dat ik handschoenen aan heb en Give the life ! 

Jammer genoeg zijn er heel veel studenten, van Ecuador, België… zodanig dat het de wet van de eerste is die de bevalling mag ‘mee doen’ ! Op zich was het een hele drukke en aangename dag. Echt wel vriendelijke mensen maar ze appreciëren je alleen wanneer je veel met hun praat en dan mag je praktisch alles doen, alleen echt zelfstandig een bevalling doen zit her nog niet in vrees ik! Hechten zullen we veel mogen doen dat staat alvast! 

Hopelijk geraak ik snel aan mijn 40 boelekes zodanig dat het wat relaxer word voor mij. Het gaan nog lange weken, maanden worden, emotioneel begin ik het wel enorm te voelen maar ik hoop dat dit alleen voor de komende twee weken is, ja ik heb al een traantje weg gepinkt maar wil niet bij de pakken blijven zitten. 

Ook wil ik bij deze graag meedelen dat wie het de aflevering heeft gezien op ‘Beroepen zonder grenzen’  een verkeerd beeld heeft gekregen van het ziekenhuis. Het zijn hele lieve mensen, die gewoon op een andere maar daarom niet slechtere manier te werk gaan met verloskunde. Ik denk dat we in België gewoon ons heel hard baseren op wetenschappelijk onderzoek, wat in mijn ogen ook zeer correct is, en dit gaan omzetten in de praktijk.

 Ik geef toe dat mijn mond al open viel van bepaalde handelingen maar wie ben ik om daar over te oordelen of dit beter of slechter is als bij ons.

Een ding is zeker , het gaat een onvergetelijke en leerrijke levenservaring worden, zowel professioneel als mentaal,  met ups en downs maar ik voel dat ik veel ga bijleren en als een 'verrijkende' persoon ga terug komen en met een andere visie op de verloskunde, en het leven in het algemeen.
Genoeg zware materie: 

De komende zes dagen is het dus werken geblazen met veel rusten tussen door, papierwerk en huishoudelijke taken dus ik hoop jullie snel terug op de hoogte te brengen en hou je niet in om mij een mail te sturen, het zou me goed doen!

Buenos Noche amigos !