Niet altijd rozengeur.....

Tot nu toe heb ik echt een slechte week achter de rug. Immens veel last van mijn maag, kan niet veel meer verdragen en heb het constant veel te warm. Jammer genoeg moet er dan ook gewerkt worden maar met zo'n korte nachten is het niet simpel. Ik probeer me zo sterk mogelijk te houden met de medicatie dat ik van België heb meegenomen. Ook gaat het op stage minder goed: er is weinig te beleven waardoor er voor de bevallingen gevochten moet worden, of wanneer ik ze dan eindelijk mag doen  de vroedvrouw het niet wil voor een of andere reden. Ik heb weer een paar keer mogen hechten wat ik echt wel leuk begin te vinden. We hebben wel weer wat gezien op stage:

• een tweeling zien gereanimeerd worden, de twee stellen het goed maar doet toch niet goed wanneer je ziet dat de ambu (toestel om manueel te beademen, zie foto) niet werkt en ze op de laatste seconden nog een nieuwe moeten halen.
• duizenden keizersneden en als je dan vraagt waarom, dan zijn er geen complicaties.
• een kindje met een gastroschisis, dit is wanneer de darmpjes buiten het lichaampje van het kindje bevind. Heel raar om te zien en niet zo fijn. Zeker niet als je weet dat het daarna totaal niet steriel is verzorgt. Dit zal meerdere operaties nodig hebben om te recupereren.
• Reggae Geel was hier: vandaag hadden we een meisje die echt veel te veel lachgas had gekregen. Ze geven dit gas om te pijn te verzachten door wat te kalmeren door de werkende stof ervan. Bij haar had het wel echt effect want ze pakte ons zeer graag vast, in de nek, armen, borsten.... aahja soms ziet een vroedvrouw wel degelijk af. Ik heb vandaag drie blauwe streken er bij om mijn arm maar de pijn dat die meisjes voelen daar kan mijn arm zeker niet tegen op.
• We hebben vandaag een leuk geel mannetje ontmoet ( de gele mannetjes zijn mannen die de vrouwen transporteren en zo wat de kuis doen, opruimen, lampen plaatsen, multi kan je wel zeggen). Hij kan zelfs goedemorgen zeggen, wat heel aangenaam is. Hij wilde graag een Nederlandse woord weten voor homo en hebben strandjanet aangeleerd, ooke ik weet het niet proper maar het is zooo grappig om dit te horen door een Spaans sprekende.
• vandaag werden we meermaals uitgenodigd om met de dokters uit te gaan, zo een rare mannen :) maar we hebben dat weer kunnen afwimpelen, Yes we can!
• Er werd weer goed gelachen mijn naam. Sien kunnen ze, of willen ze niet goed uitspreken. Dit wordt nochtans uitgesproken zoals het getal 100. 

 Daarna hebben we weinig tijd gehad voor met het thuis front te communiceren wat het op zo'n dagen nog moeilijker maakt. Morgen nog een dagje doorbijten en dan eindelijk ons eerste grootte uitstap naar Cuenca een prachtig dorpje, hoger gelegen dan Guayaquil waar ze prachtige hoeden maken. Alvast zullen jullie weer een hele foto reeks kunnen verwachten op maandag. We zullen ook een groot natuurpark bezoeken waar ik enorm naar uit kijk mits er zich Alpacas of beter gezegd een soort lama te spotten zal zijn (ik hoop daar toch op, ik ga niet eerder weg) -> de beestjes die je aanstaren telkens je mijn blog opent.

Muchos Besos,
Sien