Quito & de Evenaar inclusief Otavalo

De jungle was een feit en we trokken lekker door naar Quito, de hoofdstad van Ecuador. Normaal gingen we dit niet doen omdat we al vaak slechte reacties kregen van mensen die er al naar toe waren geweest. Toch wilde we heel graag kennis maken met de hoofdstad en trokken dus wat warmere kleren aan en maakte we ons op voor een rit door de Andes. Aanvankelijk ging de busreis ons 4 uur duren, wat goed meevalt midden in de bergen. Als snel werd het later en later, was mijn water op en begonnen we allen ambetant te worden. Ik zat ook helemaal van voor en telkens er iemand uit de bus wilden gaan moest ik mijn benen bijna op Britte de hare leggen met als gevolg vaak krampen in mijn heupen, ideaal! :) Het werd ook donker en we dachten al een uur lang dat we in het centrum waren, wat achteraf totaal niet bleek te zijn. Na wat rare mannen tegen te komen die ons wilden "helpen" waren we eindelijk ergens aangekomen in een god vergeten buurt. We strikten een schat van een taxi chauffeur want hij bracht ons naar het echte centrum waar we aanvankelijk gingen slapen in een hostal. Jammer genoeg moesten we verder zoeken naar en slaapplaats mits alles vol zat. Het werd moeilijk om iets deftig te vinden, zeker rond negen uur s'nachts en besloten we in een hotel te slapen wat niet echt voorkwam als een hotel (kakkerlakken in de slaapkamer heb ik liever toch niet). Alle geluk vonden we de dag erna iets veel beter. Het was een hostel met een grote kamer, precies een internaat of een oud klooster waar ze de gewonde legermannen verzorgden.

onze prachtige ruime kamer

Eenmaal onze spullen kwijt trokken we richting de Teleferico van Quito. Dit zou ons op de top van een berg brengen waar we een adembenemend uitzicht konden zien. De weergoden waren niet zo goed gezind en zodra we in het kabinetje plaats namen sloeg het noodlot toe (in mijn ogen toch :)) 

Dit moest het worden

Camaron en ik

Het regende pijpenstelen, het hagelde en een geknal van een plaatselijk onweer maakte het af. Ik ben dan al geen fan van onweer, laat staan op een top van een berg. We zagen dan ook niets maar dan ook niets en besloten ons dan maar op te warmen met een lekker thee /chocolademelkske. We kwamen natuurlijk weer een stelletje Hollanders tegen, die vind je nu eens echt overal. Maar dankzij hun hebben we toch een groepsfoto kunnen nemen met het prachtig zicht (in mijn verbeelding dan toch ).

Quito

We lieten ons niet kennen en trokken een regenjas aan en gingen met onze gids Emma Quito centrum verkennen. Het deed me wat terug denken aan Cuenca maar toch weer heel anders. Met een prachtig parkje en wat kerkjes kan je mij altijd bekoren, zo ook Quito dus. We gaven onze ogen de kost en vonden Quito eigenlijk heel mooi dus al die negatieven dingen, het is niet waar!!

Ons oog viel op het laatste gebouw, een presidentieel gebouw maar aanvankelijk dachten we dat het stadhuis was. We gingen maar eens en kijkje nemen maar werden al snel tegen gehouden door een Ecuaprot (zo noemen de veiligheidsmannetjes hier). Als we binnen wilden gaan kijken moesten we onze pas afgeven. Jammer genoeg had Eva deze niet bij haar. Ahja voor iemand die Eva niet kent, zij is een fijn meisje van wel 23 jaar en is de oudste onder ons gevieren. We baalden wel even tot er een mevrouwtje op de proppen kwam dat ze nog maar 16 jaar was. De Ecuaprot keek maar raar maar het wonder was geschied we mochten binnen met ons dropje. Jammer genoeg behoorde ze tot de volwassenen en kreeg ze geen kaartje van visitor! We hebben ons erna wel kapot gelachen, zo zie je maar het heeft zo zijn voordelen. We kregen een hele rondleiding door het gebouw:

Elke zondag worden deze verse bloemen vervangen!

Plots stopten we niets vermoedend voor een grote deur waar onze gids een hele Spaanse uitleg begon te doen. Zo aandachtig dat we waren kregen we ineens iets in de gaten achter een gordijn. Het was echt niet te geloven maar wij stonden nog geen 5 meter van Correa, de president van Ecuador, wie kan dat zeggen! Ik probeerde stiekem een fotoke mee te pikken en hier dan het resultaat, toch wel heel fier! Voor verdere publicatie van deze foto gelieven met mij contact op te nemen :)

President Rafael Correa

Wat een adrenaline kick was me dat, ik heb nog niet eens de koning van ons land gezien. Zo fier als ne gieter gingen we nog heel het gebouw af en kregen we als aandenken een groepsfoto, gratis en voor niets wat een hele aangename verrassing was. 

Als afsluiter gingen we nog eens lekker gaan eten tussen ons viertjes, wel niet te lang want ze waarschuwde ons al dat het na 20u wat gevaarlijk kon worden. Toch vond ik Quito by night wel heel mooi en konden we prachtige gebouwen spotten. 

We gingen lekker onze bedjes in, het was zo gezellig en hebben natuurlijk nog lang getetterd, het was lang geleden dat we nog eens met zijn vieren in 1 kamer lagen dus gekund u al iets voorstellen he! Eindelijk in slaap werden we midden in de nacht gewekt door een hevige ruzie in de straat en dat was wel best eng. Alle geluk zijn ik en Emma zo alert want die twee andere slapen door alles door! De volgende ochtend gingen we lekker ontbijten voor nog geen 3 $. Wat krijg je dan? Een jugos (fruitsap), een tostada, een yoghurt met muesli en een grote pot fruitsla. Inderdaad dat ga ik echt wel missen maar bij deze Fille :) 

Die dag gingen we de Mita del Mundo opzoeken of beter gezegd de Evenaar, voor mij een van de hoogte punten van onze rondreis. Na weer een helse rit met de trolly (soort metro) en een busrit waren we aangekomen op de enige echte lijn, De Evenaar gewoon, de lijn die Het Noorden van het Zuiden splitst. Ze hebben er een heel park rond gemaakt waar we artisanale winkeltjes konden bezoeken en rustig iets konden drinken. 

We amuseerde ons goed, het weer zat mee en ik was een lama rijker. Ik heb echt een zwak voor deze beesten en heb al gedroomd dat onze Tuur (ons boerenpaard) gezelschap krijgt voor wanneer ik terug ben (hint hint!!!) :) 

Al snel waren de andere meisjes jaloers en moest ik soms men Alpaca delen. 

Ook kwamen we een super schattig kindje tegen, die danste alsof het niets was, ik was er gewoon weg van!

te schattig voor woorden!

De dagen vlogen immens snel voorbij en voor we het wisten zaten we op de bus naar Otavalo, onze "eindbestemming " van onze route naar het Noorden. Dit dorpje staat bekend om zijn grote artisanale markt, en omdat deze vooral op zaterdag de moeite is gingen we er vrijdag al zeker naar toe. Die dag zijn we naar Lago Cuicocha gegaa, een pachtig meer op wel 3000m hoogte. We trokken onze "stapschoenen" aan en maakte er een avontuurlijk reisje van. 

de ene kant van de berg

de andere kant van de berg

de enorme storm! Juist op tijd!

We trokken vroeg het bedje in want we gingen vroeg op staan om heel de markt te kunnen doen en ja hoor, om souvenirs te kopen voor het thuisfront! Ik heb hier wijselijk geen foto's van genomen kwestie van het eventueel verklappen van de pakjes! Wel wisten we niets dat ze zooooo vroeg begonnen met hun kraampjes te zetten (2u in de nacht) waardoor onze nachtrust wel verstoord was. Het grappig is dat wij om zes uur de wekker hadden gezet en ze nog altijd niet klaar waren. 

We hebben ons hartje kunnen ophalen, en hadden nog niet eens heel de markt gedaan!

We waren dus goed gepakt en gezakt en konden terug naar Guayaquil reizen (nachtbus van 9 uur) om de dag erna weer paraat te staan in de Sotomayor. De reis viel niet zo goed mee, ik had de indruk dat de chauffeur soms zelf even weg was waardoor we een paar keer toch wel opgeschrikt werden. Slapen was de boodschap en ik was heel blij toen ik weer bij ons Martha in men bedje lag! 

Voila, heel ons avontuur loopt stilletjes aan ten einde. Met gemengde gevoelens kijk ik naar de 13de mei en het zal wel terug wennen worden, het leven in België. Toch zijn dit allemaal belevenissen die ze mij nooit meer kunnen afpakken en ga ik bezien als een levensles. Nu nog maar een paar dagen travakken in de Soto, wat ik wel jammer vind want we beginnen echt wel vrienden te maken. Zo deed ik vandaag een assistentie bij een bevalling van een dokter, maar hij kon het nog niet denderend waarop ons Blancita tegen mij zei , hij moet nog veel leren, alsof ik het wel al helemaal perfect kan! Het geeft je wel vertrouwen maar bij deze, het is onze allerlaatste week!

Jullie horen nog van mij :)

Muchos Besos mi Amigos (as),

Sientje xXx